شهدای نیاک

شهدای نیاک

مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدس
شهدای نیاک

شهدای نیاک

مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدس

این شهید را شناسایی کنید+عکس

این شهید را شناسایی کنید+عکس



برنامه «ماه عسل» جمعه گذشته شبکه سه سیما تصویر پیکر نوجوان شهیدی را برای چند بار پخش کرد که پیکرش سال ۱۳۶۶ در منطقه عملیاتی «کربلای۴» پیدا شده بود اما پیکر این شهید نوجوان به دلیل شباهت بیش از اندازه به «جعفر زمردیان» از رزمندگان گردان تخریب «لشکر۳۲ انصارالحسین(ع)» استان همدان و به نام وی به خاک سپرده شده بود.

به گزارش فرهنگ نیوز ، در بخش‌هایی از برنامه «ماه عسل» جمعه گذشته( ۲۸ تیرماه) که میزبان جعفر زمردیان، مادر، دایی و یکی از برادرانش بود، تصویر نوجوان شهیدی برای چند بار پخش شد تا مخاطبان این برنامه او را شناسایی کنند.

به دنبال پخش این برنامه، جعفر زمردیان که سال ۱۳۶۵ و در جریان عملیات «کربلای۴» توسط نیروهای عراقی اسیر شده بود در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: به دلیل آنکه شرایط منطقه عملیاتی و شواهد موجود، حاکی از به شهادت رسیدن من بود، به عنوان شهید مفقودالاثر اعلام می‌شوم تا اینکه سال ۶۶ به دنبال تفحص منطقه یاد شده، پیکر یک نوجوان شهید کاوش می‌شود. از آنجایی که این شهید از نظر اندام و شکل و قیافه بسیار به من شباهت داشت بعد از شناسایی توسط خانواده‌ام به جای من به خاک سپرده می‌شود.

وی اظهار کرد: آنچه ضروری است درباره این شهید یادآور شوم این است که او حتما در مقطع زمانی دی و بهمن‌ماه سال ۱۳۶۵ و در منطقه عملیاتی کربلای ۴ به شهادت رسیده است. علاوه بر این شهیدی که تصویر آن را مشاهده کردید از رزمندگان غواص حاضر در عملیات مذکور بوده است.

پیکر این شهید در تابستان ۱۳۶۶ به دست آمده است.

جعفر زمردیان هم‌اکنون مدیرکلی بنیاد حفظ و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان همدان را بر عهده دارد.



 

منبع: ایسنا

پیام امام(ره) را مکرر بخوانید

پیام امام(ره) را مکرر بخوانید


روایتی از پایان تیرماه 67؛
سی‌ویکم تیر ماه سال 1367 نمازجمعه تهران است، حالا وقت آن است که آیت‌الله خامنه‌ای، امام جمعه تهران، رئیس جمهور و این شاگرد راستین مکتب روح‌الله، این مواضع بلند حضرت امام را تبیین کنند. این نمازجمعه، شرح مختصری است از پیام حضرت امام؛ خطبه اول بحث حج و خطبه دوم پذیرش قطعنامه.
گروه سیاسی مشرق- بیست‌‌وهفتم تیرماه سال 1367 اعلام می‌شود که ایران قطعنامۀ 598 شورای امنیت را که در 29 تیر سال 1366 تصویب شده بود پس از یک سال پذیرفته است. جبهه‌ها به هم می‌ریزد. خیلی‌ها در بُهت و سرگردانی‌اند. مردم هنوز نمی‌توانند تحلیل کنند چه اتفاقی افتاده؟


در روز بیست‌و‌نهم تیر امام امت به‌ مناسبت سالگرد حج خونین پیام می‌دهند. متن این پیام طولانی در رسانه و روزنامه‌ها منتشر می‌شود. بخش عمده‌ای از پیام، مربوط به بحث پذیرش قطعنامه است. حضرت امام در این پیام، هدف و راه انقلاب را برای همیشه مشخص می کنند.

سی‌ویکم تیر ماه سال 1367 نمازجمعۀ تهران است، حالا وقت آن است که آیت‌الله خامنه‌ای، امام جمعۀ تهران، رئیس جمهور و این شاگرد راستین مکتب روح‌الله، این مواضع بلند حضرت امام را تبیین کنند. این نمازجمعه، شرح مختصری است از پیام حضرت امام؛ خطبۀ اول بحث حج و خطبۀ دوم پذیرش قطعنامه.

ایشان در ابتدای خطبۀ اول، با جملاتی عجیب و تأمل برانگیز، از عظمت پیام حضرت امام می‌گویند...


«این دو مسألۀ مهم در دو خطبۀ امروز باید مطرح بشود، در خطبۀ اول مسألۀ حج و در خطبۀ دوم مسألۀ قطعنامه. البته اگر ما مى‌خواستیم که حق سخن را در این باره ادا بکنیم، باید پیام بلند زیباى استثنائى ماندگار تاریخى رهبر و امام عزیزمان را در این‌جا مطرح مى‌کردیم و در پیرامون آن حرف مى‌زدیم.

حقیقتاً این پیام یکى از آیات و معجزات بزرگ این انقلاب است، و همان‌طورى که همه احساس کردید، آنچنان نغمۀ دلپذیر و مؤثرى است که تا اعماق جان ملت انقلابى ما نفوذ کرد و تارهاى روح آنان را به نوا درآورد، و این تازه آغاز کار است.

این پیام لوحۀ زرین پاک نشدنى‌اى است که بر سردر این انقلاب و بر پیشانى و کتیبۀ این نظام عظیم اسلامى، تا ابد خواهد ماند.

کلمه کلمه و جمله جملۀ این پیام قطرۀ باران رحمتى است که کام مشتاقان را و جان عاشقان را سیراب خواهد کرد.


حقیقتاً نشانه‌اى است از این‌که امام ما، این فرزند راستین ولى خدا و پیامبر خدا ملهم به الهامات الهى است. این نیروى فوق‌العاده‌اى است که خداى متعال ذخیرۀ این انقلاب قرار داده است.

افسوس که وقت کم است، والّا در ستایش این پیام ساعت‌ها باید سخن گفت و در تفسیر آن عمرى را باید صرف کرد.

برادران ما در مجلس شوراى اسلامى و بیرون آن مجلس گفتند که این پیام باید قانون بشود، این درست است اما بالاتر از آن، این پیام باید فرهنگ جامعۀ ما بشود. اى بسا قانونى که در دل مردم و عمق جان مردم نیست. بر نوک قلم‌ها و لقلقۀ زبان‌هاست، اما فرهنگ یک جامعه یعنى آن راه روشنى که جامعه آن راه را مى‌پیماید.

این پیام باید آن قدر تکرار بشود، آن قدر بر سر منابر و تریبون‌ها گفته بشود و شرح و توضیح داده شود، آن قدر باید جزوه و کتابى که حاوى این پیام خواهد شد در خانه‌ها به وسیلۀ پدران و مادران و جوانان بزرگ خانواده براى دیگران خوانده بشود، آن قدر باید این پیام در زبان‌ها و دل‌ها و ذهن‌ها بگردد تا رنگ ثابت ملت ما و فرهنگ ناستردنى انقلاب ما بشود.

این پیام و پیام سال گذشتۀ حج یک مجموعۀ کامل است که باید از آن این ملت جان خود را سیراب کند.

من امروز به گوشه‌هایى از این پیام اشاره مى‌کنم و حقیقتاً وقت کوتاه این خطبه‌ها به بیش از اشاره هم نمى‌رسد. البته مى‌توان فهرستى از مطالب این را گفت، اما بنده وقتى پیام را با دقت مطالعه کردم، دیدم فهرست مباحث و نکاتى که امام در این پیام بیان کرده‌اند، آن قدر طولانى است که حتى بیان رئوس مطالب هم وقت زیادى مى‌طلبد. بنده امروز فقط برخى از مطالب این پیام را عرض مى‌کنم که البته نمى‌توانم ادعا بکنم که اینها مهمترین مطالب این پیام است.»



متن کامل پیام امام خمینی (ره) درادامه مطلب

 

ادامه مطلب ...

دیدار مسئولان نظام با رهبر انقلاب

دیدار مسئولان نظام با رهبر انقلاب


حضرت آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب عصر امروز (یکشنبه) در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام، تحویل مسئولیتهای اجرایی را فرصتی مبارک برای استمرار جهت گیریهای حضرت امام خمینی (رض) در مسائل مختلف کشور خواندند و با تبیین واقعیات تاریخی و کنونی کشور تأکید کردند: مسئله اقتصاد و ادامه پیشرفتهای علمی، باید در اولویت کار همه مسئولان قرار داشته باشد.
 حضرت آیت الله خامنه ای در ابتدای سخنان خود با شکر و سپاس به درگاه خداوند متعال به سبب درک یک ماه رمضان دیگر و بهره مندی از برکات آن، گفتند: یکی از وظایف انسان این است که بعد از هر نصرت و تفضل الهی، تضرع و توسل به خدا را افزایش دهد.
 ایشان با اشاره به نصرت های پی در پی الهی که شامل حال ملت ایران شده است، افزودند: آخرین مورد از تفضلات الهی، نصرت بزرگ خلق حماسه سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری بود که آثار این حماسه عظیم، بتدریج در بخش های مختلف آشکار خواهد شد.
 حضرت آیت الله خامنه ای تقارن حرکت بزرگ سیاسی ملت ایران و ماه مبارک رمضان را یک توفیق خواندند و افزودند: ماه رمضان که ماه رحمت و مغفرت الهی و ماه انابه و توبه است با همه برکات و ادعیه و اعمال خود زمینه ساز توجه و تضرع بیشتر انسان به خداوند متعال است که همه باید از این فرصت بزرگ و استثنایی بیشترین بهره را ببریم.

 ایشان، به یاد خدا بودن چه در شرایط سختی و چه در شرایط راحتی و آسایش را ضامن حرکت تکاملی انسان برشمردند و خاطرنشان کردند: این توجه و توسل باید منجر به عمل شود که در این صورت، رکود و سکون و ناامیدی و بازگشت به عقب وجود نخواهد داشت.


 بقیه بیانات رهبری درادامه مطلب

 

ادامه مطلب ...

امام خمینی (س) وشعری در وصف ماه مبارک رمضان

 امام خمینی (س) وشعری در وصف ماه مبارک رمضان



ماه رمضان شد می و میخانه برافتاد


                                                عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد



افطار به می کرد برم پیر خرابات


                                                گفتم که تو را روزه به برگ و ثمر افتاد



با باده وضو گیر که در مذهب رندان


                                                در حضرت حق این عملت بارور افتاد



 امام خمینی، دیوان اشعار (تاریخ سرودن شعر ۲۹ شعبان ۱۴۰۷)

امام خمینی واشتیاق خواندن نماز

امام خمینی واشتیاق خواندن نماز



امام خمینی ونماز

یکی از یاران امام  در مورد نماز اول وقت حضرت امام می گوید: یادم هست یک بار در خدمت امام به تهران رفتیم و به منزل آیت اللّه لواسانی وارد شدیم. آیت اللّه لواسانی از دوستان خیلی صمیمی امام بود. آنجا که رسیدیم، برخوردشان خیلی دوستانه و صمیمی بود. آنها مقداری که صحبت کردند، وقت نماز شد. امام در عین اینکه خسته بودند و تازه رسیده بودند؛ اما چون مقید بودند که همیشه نمازشان را در اول وقت بخوانند، پا شدند و نماز ظهر را اول وقت خواندند.

توصیه امام به نماز اول وقت

یکی از یاران امام می گوید: حضرت امام خیلی به نماز اهمیت می دادند. خیلی سفارش نماز را می کردند. همیشه می گفتند: «همین که شما می گویید اول این کار را بکنم بعد نماز بخوانم، این خلاف است؛ نگویید این حرف را، به نمازتان اهمیت دهید، اول نماز».

نماز اول وقت با حضور سران کشورهای اسلامی

امام به نماز اول وقت خیلی مقید بودند، در اوج اشتغالات و گرفتاری ها به نماز اول وقت مقید بودند. یادم هست روزی که سران کشورهای اسلامی برای قضیه صلح ایران و عراق به خدمت شان آمده بودند، وسط جلسه بود که اذان ظهر گفته شد، امام بلند شدند و فرمودند: «من می خواهم نماز بخوانم. و چون مقید بودند به هنگام نماز خود را با عطر خوشبو کنند، در همان جلسه به من اشاره کردند: عطر مرا بیاور. پس از عطر زدن به نماز ایستادند و دیگران هم پشت سر ایشان نماز جماعت خواندند.

برخورد با نمازگزاران آخر وقت

آیت اللّه صادق خلخالی می گوید: گاهی اوقات بعضی از طلاب که سر درس حضرت امام شرکت می کردند، نماز ظهر و عصرشان به نزدیک غروب می افتاد و در پایان درس امام، برمی خاستند و نماز می خواندند. حضرت امام خیلی جدی از بالای منبر با این گونه طلاب برخورد می کردند و می فرمودند: «برای اهل علم درست نیست که نمازشان را به آخر وقت موکول کنند».

آیا وقت نماز شده است؟

غلام رضا باطنی می گوید: حضرت امام بعد از عمل جراحی سنگین، با توجه به سن زیاد ایشان و به علت استفاده کردن از داروهای مختلف، حالت خواب آلودگی داشتند. و عموما خواب بودند. اما زمانی که وقت نماز می شد، خودشان بیدار می شدند؛ یعنی به طور خودکار وقتی لحظه نماز فرا می رسید، کاملاً هوشیار بودند و به محض اینکه چشم باز می کردند، می پرسیدند، وقت نماز شده است؟ بنده می گفتم: بله. جناب حاج آقا محمد علی انصاری هم تشریف داشتند و به ایشان کمک می کردند، امام وضو می گرفتند و نمازشان را می خواندند.

وقت نماز است

از تیمسار شهید صیاد شیرازی نقل است: قبل از شروع یکی از عملیات ها که خودمان را برای طرح برنامه آن آماده می کردیم، خدمت حضرت امام رسیدیم و به ارائه گزارش پرداختیم. در این جلسه حضرت آیت اللّه خامنه ای، آقای هاشمی رفسنجانی، وزیر دفاع و فرمانده محترم کل سپاه حضور داشتند. گزارش ها خدمت حضرت امام داده شد. در اوج صحبت و گزارش، ایشان بلند شدند و به اتاق دیگر رفتند. پس از این حرکت، اولین کسی که صحبت کرد، آقای هاشمی رفسنجانی بود، ایشان گفت: آقا، کسالتی عارض شده؟ چون تنها چیزی که به ذهن می آمد، این بود. امام در پاسخ فرمودند: خیر! وقت نماز است.با یک قاطعیتی بیان کردند که احساس می کردیم، مثل اینکه ما تا حالا نماز نخوانده ایم. سجاده امام پهن بود، آن بزرگوار به مقدمات نماز پرداختند و ما هم رفتیم وضو گرفتیم و پشت سر ایشان در یکی دو صف ایستادیم و نماز را به جماعت برگزار کردیم.این صحنه تمام شد؛ ولی آثار رفتاری و اخلاقی امام و روحیه تعبد ایشان، به نظر من یک اثرِ جاودانی بر جای گذاشت.

آیا ظهر شده است؟

رهبر معظم انقلاب می گویند: حضرت امام تا آخرین لحظه حیات شان، ذکر و نماز و دعا را نیز فراموش نکردند. حاج احمد آقا فرزند عزیز ایشان می گفت: پیش از ظهر روز آخر حیات امام، ایشان روی تخت دائم نماز می خواندند. مدتی گذشت، بعد پرسیدند: ظهر شده است؟ گفتم: بلی. آن وقت خواندن نماز ظهر و عصر با نوافلش را شروع کردند. بعد از اتمام نماز، مشغول ذکر گفتن شدند و تا لحظاتی که در حالت اغما به سر می بردند، مرتب پشت سر هم می گفتند: «سبحان اللّه و الحمد للّه و لا اله الا اللّه و اللّه اکبر.» این برای ما درس است، ما که رهبرمان را دوست داریم باید به کارها و روحیات او توجه کنیم و از آن درس بگیریم.

در اشتیاق نماز، لحظه شماری می کنند

از خانم صدیقه مصطفوی نقل است: یادم هست وقتی حضرت امام در بیمارستان بستری شدند، همه برنامه های عبادی ایشان مطابق معمول انجام می شد. از یک ساعت مانده به وقت نماز، مرتب به ساعت نگاه می کردند، گویی در اشتیاق نماز، لحظات برایشان سخت می گذشت. ایشان بسیار مفید به وقت نماز و آداب آن بودند؛ مثلاً شانه کردن محاسن، معطر کردن و بستن عمامه و غیره.

نماز اول وقت، حتی در پیاده رو

خانم صدیقه مصطفوی می گوید: روزهایی را به یاد دارم که ما بیشتر، از ظاهر و حالت چهره پزشکان مطالب را دریافت می کردیم و کمتر جرئت پرسیدن پیرامون وضعیت حال، امام را به خود می دادیم، با این حال در هر فرصت که برای غذا دادن نزد ایشان می رفتیم، توصیه های اخلاقی را فراموش نمی کردند. چندین بار به من و هم شیره ها فرموده بودند: «راه آخرت سخت است، گناه نکنید، ترک گناه آسان تر از عذاب خداست. نماز را حتی اگر در پیاده رو خیابان باشید، اول وقت بخوانید.

ساعت چنده؟

خانم فاطمه طباطبایی می گوید: همیشه توجه ایشان به وقت نماز بود، یعنی مثلاً از موقعی که ساعت یازده می شد، مرتب می پرسیدند ساعت چنده؟ ساعت چنده؟ برای اینکه مقید بودند اول ظهر نمازشان را بخوانند، ایشان همواره مراقب و منتظر اول وقت نماز بودند. باور کنید از ساعت 30:10 تا 12 نگران وقت نماز بودند، نمازشان را که می خواندند، یک آرامشی پیدا می کردند و سپس چشم ها را می بستند.

علاقه عاشقانه به نماز

از علی اشراقی نقل است: علاقه ای که حضرت امام به نماز داشتند، عاشقانه بود، نه از روی عادت. مدتی قبل از اذان، خود را مهیای نماز می کردند و این کار را واقعاً عاشقانه انجام می دادند. در این اواخر که برای نماز جماعت خدمت ایشان می رسیدیم، خیلی راضی به این کار نبودند و می فرمودند: «چون من با سختی بلند می شوم و می نشینم، شما ناراحت می شوید، نمازتان را خودتان بخوانید.» البته دوست داشتند که با خدای خود خلوت کنند و تا شب آخر هم نمازهای مستحبی ایشان ترک نشد. من یاد ندارم که حضرت امام نماز اول وقت را به تعویق انداخته باشند.

 
باید قلب‌ انسان‌ در نماز پیشنماز باشد

پدرم‌ با اینکه‌ سالها بود در تهران‌ اقامت‌ داشتند ولی‌ به‌ اصفهان‌ که‌ می‌آمدندنمازشان‌ را تمام‌ و هم‌ شکسته‌ می‌خواندند و می‌گفتند در این‌ زمینه‌ احتیاط‌می‌کنم‌. وقتی‌ اقامه‌ نماز را می‌خواندند حالتشان‌ عادی‌ بود ولی‌ وقتی‌ تکبیرة‌الاحرام‌را می‌گفتند به‌ وضوح‌ می‌دیدیم‌ رگهای‌ گردن‌ ایشان‌ متورم‌ می‌شود قبل‌ از تکبیرة‌الاحرام‌ عادتشان‌ این‌ بود که‌ چشمهایشان‌ را

می‌بستند و تمرکزعجیبی‌ پیدا می‌کردند که‌ معلوم‌ بود دارند همه‌ اعضا و جوارحشان‌ را متوجه‌ حضوردر محضر حق‌ تعالی‌می‌کنند. تکیه‌ کلام‌ ایشان‌ این‌ بود که‌ در موقع‌ نماز باید قلب‌انسان‌ پیشنماز باشد و بقیه‌ جوارح‌ و اعضای‌ انسان‌ به‌ قلب‌ نمازگزار اقتدا کنند.


منبع: ستاداقامه نماز