شهدای نیاک
مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدس
شهدای نیاک
مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدسدرباره من
سایت شهدای نیاک مرجع نرم افزارهای مذهبی ومقالات،بیانات رهبری،زندگینامه شهدا،کتاب های مذهبی،صوت وتصویر،جشنواره های شهدای نیاک،مداحی مناسبت های مذهبی،بانک صوت وتصویر،آرشیوفیلم های مذهبی،کلیپ های مذهبی،سخنرانی علما،خبرهای سیاسی،اجتماعی،فرهنگی مذهبی،نظامی،کتابخانه،نرم افزارهای قرآنی،امام خمینی ره،ویژه نامه مذهبی،کودک ونوجوان،محرم،ماه مبارک رمضان،عاشورا و تاسوعا حسینی،امربه معروف ونهی از منکر،حجاب عفاف،سبک زندگی اسلامی
ادامه...
برنامه یک روز رهبر انقلاب
برنامه یک روز رهبر انقلاب
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «همه باید تلاش کنیم، شما یک جور تلاش می‌کنید، من یک‌جور تلاش می‌کنم. خب، الحمدلله شما جوان هستید، تلاش‌تان هم آسان‌تر و هم موفق تر است. ما دیگر سنین پیری و در واقع به‌طور متعارف سنین بازنشستگی‌مان است. منتها ما بازنشستگی نداریم، ما تا آن دم آخر باید حرکت کنیم. لکن کار خودمان را می‌کنیم.
من به شما عرض بکنم، بنده همین روزهایی که الان در خدمت شما هستیم من کارم را از ساعت پنج صبح شروع می‌کنم. یعنی شروع کار من از ساعت پنج صبح است. بعد از نماز صبح می‌روم مشغول کار می‌شوم، تا بعد بیاییم و درس بگوییم، بعد برویم یک استراحتی بکنیم، باز مشغول کار بشویم تا ظهر و تا عصر و حالا تا هر وقت که بشود، تا شب.
الان هم که نزدیک ساعت ده است.بنده ساعت ده و ربع، ده و نیم معمولا دلم می‌خواهد بخوابم اگر بشود.
کار باید کرد برادران هرچه می توانید از این جوانی استفاده کنید، جوانانتان را هم تشویق کنید کار بزرگی در پیش دارید برای اداره این کشور، این کشور به شما جوان‌ها در آینده احتیاج دارد.»
پایگاه اطلاع رسانی KHAMENEI.IR فیلم این بخش از بیانات رهبر انقلاب در دیدارجمعی از پاسداران سپاه حفاظت ولیّ امر و خانواده‌های آنان را منتشر می‌نماید.
آیت الله جاودان: نگذارید جوانی حرام شود
آیت الله جاودان: نگذارید جوانی حرام شود
به گزارش فرهنگ نیوز، متن زیر مشروح سخنرانی آیت الله جاودان در جلسه اخلاق مورخ 95/3/20 است که از نظر می گذرد.
أعوذ باللهِ من الشَّیطانِ الرَّجیم. بسم اللهِ الرَّحمن الرَّحیم. الحَمدُ للهِ رَبِّ العالمین وَ لا حَولَ وَ لا قوَة إلا بالله العَلیِّ العَظیم وَ الصَّلاة وَ السَّلام عَلی سَیِّدِنا وَ نبیِّنا خاتم الأنبیاء وَ المُرسَلین أبِی القاسِم مُحمَّد وَ عَلی آلِهِ الطیِبینَ الطاهِرینَ المَعصومین سِیَّما بَقیة اللهِ فِی الأرَضین أرواحُنا وَ أرواحُ العالمینَ لِترابِ مَقدَمِهِ الفِداء وَ لعنة الله عَلی أعدائِهم أجمَعین من الانِ إلی قیام یَوم الدّین
در جهان واقع، یعنی در واقعیت عالم یک خدا بیشتر نیست. در واقع سراسر عالم را که بگردی، یک خدا بیشتر نیست. دین آمده است که آدمیزاد از خدایی دست بردارد و آن خدای واحد را بپرستد. همه کوشش دین برای این است که آدم خدای واحد را بپرستد. هیچ خدای دیگری را نپرستد.
خدا یعنی چه؟ خدا یعنی آن کسی که همه کارهای عالم به دست اوست. قطره ای باران بدون اذن او بر زمین نمی چکد. هیچ برگی بی اذن او نمی روید. هیچ نسیمی نمی وزد. هیچ انسانی رشد نمی کند. همه کارهای عالم به دست اوست. اگر گفته می شود لا اله الا الله این را تفسیر می کردند به این که لا موثر فی الوجود الا الله. در عالم وجود هیچ تاثیر گذاری جز الله نیست. شاید باز این هم یک ذره کم است. از ما می خواهند، از همه انسان ها می خواهند که به این برسیم.
همه دستوراتی که در دین داده می شود و از ما خواسته می شود که آن را انجام دهیم، داریم این مساله را تمرین می کنیم و به سوی اینکه در جهان خدای واحد است و هیچ کس دیگری نیست [برویم]. از هیچ کس دیگری، هیچ کاری برنمی آید. ما به قیامت خواهیم رسید و در قیامت این مساله را می بینیم. شهود می کنیم. لمس می کنیم. درمیابیم. هرچه می توانیم بگوییم کم است. آنجا می بینیم همه کار دست خداست. همه کار.
[آیه 154 سوره آل عمران:] الْأَمْرَ کُلَّهُ لِلَّهِ. الْأَمْرَ کُلَّهُ لِلَّهِ. همه کارها دست خداست. این در قیامت مشاهده می شود. می خواهند شما با دستوراتی که در دین گفته می شود تمرین کنید و قدم هایی به سوی این بردارید. مثلا می گویند شما هرچه دلت می خواهد نگاه نکن. ببینی کجا خدا راضی است و کجا خدا راضی نیست. آنجا که راضی است نگاه کن و آنجا که راضی نیست نگاه نکن. این تمرین این است که خدا یکی است.
می گویند بخشی از سال را به روزه بگذران. آقا روزه چیست؟ گرسنگی، تشنگی، بی حالی، گرما، نیست؟ آنچه که شما در روزه سختی بکشی، اگر بکشی؛ برای این است که می خواهیم بگوییم یک دستور آمده. دستور از کیست؟ از آن کسی است که همه کاره عالم است. لا موثر فی الوجود الا الله. من این دستور را عمل می کنم. دارم تمرین می کنم که بگویم جز او خدایی نیست. هیچ کارگزاری در جهان نیست. هیچ موثری در جهان نیست. هیچ مقتدری در جهان نیست. هیچ کسی که بتواند کاری کند نیست. اگر آدم به این برسد به هدف اعلای خلقت رسیده.
در مقابل خدای تبارک و تعالی بادهای جهان، آب های جهان، حرکت ستارگان، حرکت زمین، زلزله ای که در زمین اتفاق می افتد. سیلی که جاری می شود. و همه حوادثی که در جهان اتفاق می افتد، هیچ کدام مقابل خدا نیست. ببینید هیچ سیلی بر خلاف اراده خدا جاری نمی شود. هیچ جا زمین بدون اجازه خدا نمی لرزد. در عالم همه چیز فرمانبر است. جز انسان. انسان تنها موجودی است که در برابر خدا می ایستد. طبیعی است. یعنی به طور طبیعی موجود صاحب شعور است. می گوید من. ماها هم می گوییم من.
مثال می زنیم اگر کسی به من بگوید بالای چشمت ابروست، تمام عمر یادم نمی رود. آخر چرا؟ مگر چه شده بود؟ آمد داخل جلسه. به همه اطرافیان سلام کرد و به من سلام نکرد. من یادم نمی رود. این آن من است. این تنها موجودی است که در برابر خدای متعال می ایستد. اگر آدم به دستورات دینی تن بدهد، کم کم از این منیت کم می شود. می گویند بخشی از پولت را خمس بده. بخشی از وقتت را به نماز بگذران. بخشی از سلامتی ات را برای روزه بده. به حج برو. شماها حج را ندیده اید. حالا کاری نداریم دست شمر افتاده. اما در هرصورت کل حج سخت است. اصلا خود ساختمان حج سخت است.
مثلا می گویند از کنار یک لاشه یا یک حیوانی عبور می کنی. این حیوان مرده و بوی تعفن می دهد. شما بینی ات را نگیر. عطر نزن. یک پشه آمد روی دستت نشست آن پشه را نکش. هی مقابل آن من من من های آدمی است. همه اش تمرین است. اگر آدم این تمرین ها را درست انجام دهد، یک وقتی به شما داده اند. شصت سال، هفتاد سال، هشتاد سال، بیشتر و کمتر وقت داده اند که به آن برسی. اگر رسیدی، به خوشبختی مطلق می رسی.
خوشبختی مطلق هیج جا گیر نمی آید. در این عالم همه ما به دنبال خوشبختی مطلق هستیم. دنبال راحتی مطلق هستیم. به دنبال لذت مطلق هستیم. نیست. نمی شود. یک جایی هست که همه این چیزها هست. اصلا آنجا را برای شما ساخته اند. اگر یک ذره اینجا بتوانم دهانه خواسته ها و هوا و هوس های خودم را بگیرم، به آن راحت مطلق، لذت مطلق، دیگر چه بود؟ چندتا گفتم، حالا بگویید سلطنت مطلق، [به اینها می رسم]. آدم آنجا به سلطنت مطلق می رسد. فقط هم آنجا سلطنت مطلق هست. هیچ جای دیگر نیست.
الان امریکا با ادعای سلطنت مطلق بر جهان است. یک کشور کوچکی که به نسبت امریکا کوچک است مقابلش ایستاده و می گوید نه. آنها هم هر کاری می خواهند بکنند، نمی توانند. زورشان نمی رسد. ناوگان هفتم شان را بیست سال است به دریای جنوب فرستاده اند. توانسته اند کاری بکنند؟ نه.
فقط آدمیزاد می تواند به سلطنت مطلق برسد. هیچ کس دیگری این سلطنت مطلق را ندارد. آن به شرطی است که اینجا دهانه هوا و هوس های خودش را نگاه دارد. هوا و هوس او را نبرد. و هوا و هوس و امیال خودش را اداره کند. امیال خودش را خودش اداره کند. اگر او اداره کند، آنجا به آن سلطنت می رسد. اما ما تا می جنبیم، یک مرتبه چهل سال می شود. وقتی آدم چهل سالش شد، چند سال است که دارد طبق هوا و هوس عمل می کند؟ سی سال. سی سال است من طبق هوا و هوس عمل کردم. حالا سر چهل سالگی، اگر آدم سر چهل سالگی به عقل برسد، اگر برسد، تازه می خواهد بفهمد که من باید مقابل هوا و هوسم بایستم. آقا من سی سال است عادت دارم. هرچه میلم بوده، هرمقدار که میلم بوده خوردم. چه کار کنم؟ خیلی سخت می شود.
ای کاش آدم یک کمی عقل رس باشد و زودتر بفهمد. از یک میلیارد آدم یک دانه عقل رس اند. ان شاء الله امیدواریم که دست ما به دامان آنهایی که آنجا به سلطنت رسیده اند برسد و ... یک داستانی هست. اما مطلبش واقعیت دارد. می گویند یک عده از اشرار خواستند یک بنده خدایی را آزار بدهند. ایشان را به یک مجلسی دعوت کردند و بردند و دیدند آنجا مجلس عیش و شراب است. شروع کردند و به زدن و خواندن و مثلا کف زدن (همین کارهایی که در تلویزیون هم برای شما می کنند. چرا انقدر به این سادگی؟ هرجا که یکی دستور کف می دهد شما کف می زنی؟ خب یعنی چه؟ آدم حسابی بکند. می خواهی کف بزنی، می خواهی زنده باد و مرده باد بگویی، آدم یک حسابی بکند. حالا مثلا کف زدن.) ایشان اوقاتش تلخ بود. از قیافه اش معلوم بود تلخ است.
گفتند گر تو نمی پسندی، تغییر ده قضا را. فرمود خب ما تغییر دادیم قضا را. مجلس شان را به هم ریخت. از آنها هستند. امروز هم هستند. در همین کشور ما، جلوی چشم و دید ما هستند. اما خب به ما دست نمی دهند. دست ما به دامان شان نمی رسد. حالا ما معمولا به آنهایی که از این دنیا رفته اند دست دراز می کنیم. از آنهایی که صاحب اختیارند و از این دنیا رفته اند. صاحب اختیاری را هزار بار هم از آنها دیده ایم. بنده که دیده ام. اما حالا یک کمی سخت تر و بالاتر است. دیگر سکوت می کنیم. آقا این پا صد بار دنبال شما راه رفته. یک فکری برایش بکنید.
یک نکته. آقا از بنده و شما گذشته. اما در جمع مان خیلی جوان داریم. نگذارید جوانی حرام شود. اگر به موقع حرکت کنی، به آن دوران سلطنت می رسی. باور کنید. به دوران سلطنت می رسی. در همین عالم. لازم نیست بروی آن طرف. اگر کسی اینجا سلطنت را به دست آورده باشد، آن طرف سلطنت دارد. نداشته باشد، نه. این هم اگر جوان کاری بکند. سن بگذرد دیگر نمی شود.
خب. چه عرض می کردیم؟ عرض کردیم در این دوسال آخر عمر مبارک رسول خدا، ایشان داشت،... ما نمی گوییم ایشان داشت فکر می کرد و می خواست این کار را بکند، اینها همه اش دستور خدا بود. هیچ کاری از خودش نمی کرد. قرآن دارد دیگر. من یک کلمه از خودم حرف نمی زنم. اصلا حرف ندارم بزنم. من خودم حرف ندارم بزنم. هرچه حرف است، در دهان من گذاشته اند.
[در آیه 3 سوره نجم می فرماید:] وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَی هرچه من می گویم وحی است. خب بفرمایید هرچه کار می کنم چه؟ دست علی را گرفتم و بلند کردم چه؟ دستور بوده. اگر گفتم اینجا پیاده شوید، در آن گرما، گرم بود، ساعت ده صبح ایشان از اسب یا شتر پیاده شده و گفته متوقف شوید. همه متوقف شدند. آنهایی که جلو رفتند را بگویید برگردند. آنهایی که عقب هستند برسند. بعد هم نماز ظهر را آنجا خوانده اند و ایشان یک خطبه خوانده. همه اینها طبق دستور است. ذره ذره اش ها. ذره ذره اش طبق دستور است.
خب. چه عرض می کردیم؟ گفتیم ایشان در دوسال آخر عمرش دارد می کوشد برای آینده ملت و امتش کسی را مشخص کند و بر جای خودش بگذارد که آن کس بتواند دقیق راه ایشان را ادامه بدهد. نه از روز اول کج کند. نه. دقیق به همان راه برود. ایشان در این دو سال آخر می کوشد. از اول به فکر بوده. یعنی باز بفرمایید که خدا فرموده که در این فکر باش. بالخصوص این دو سال آخر. این عرض دو سه هفته گذشته بود.
حرفی که امروز می خواهم عرض کنم: سوره مائده آخرین سوره ای است که بر پیغمبر نازل شده است. اینجور می گویند که وقتی این سوره نازل شده بود، هفتاد هزار فرشته به همراه این سوره آمده اند. در این سوره مهم ترین حرف های آینده گفته شده. آیه الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ اول این سوره است.[آیه 3] یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ در این سوره است. [آیه 67] إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ در این سوره است. [آیه 55] تک و توک در سوره های دیگر هم حرف داریم.
مثلا إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ را در سوره احزاب داریم. [آیه 33] یعنی چه؟ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ چه بود؟ آیه تطهیر. آیه تطهیر است. و در سوره نساء داریم. حالا سور دیگر داریم. اما در این سوره حرف های خیلی اساسی آمده. همه اینها تعیین کننده است. ببینید فرموده الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ امروز دین را بر شما کامل کردم. در قرآن جای دیگر همچین حرفی نداریم. حالا با مقدمات و موخراتش دیگر. إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا ولی شما خداست. ولی شما خداست.
دقت کنید. در روز غدیر هم پیامبر ولیّ آینده را معین کرد. یا عبارت را عوض کنیم. اولی الامر. بعد از من اولی الامر کیست؟ فرمود ألَستَ أولی بِکُم مِن أنفُسکُم؟ آیا من ولی امر شما نسیتم؟ صاحب اختیار. یعنی اگر شما داری زندگی می کنی، همه کارهایت در اختیار خودت است دیگر. می خواهی امروز این کار را بکن، می خواهی آن کار را بکن. می خواهی این کسب را انتخاب کن، می خواهی آن کسب را انتخاب کن. می خواهی اینجا خانه انتخاب کن، می خواهی آنجا انتخاب کن. میخواهی این ازدواج را بکن می خواهی نکن. این درس را بخوان آن درس را بخوان.
اما وقتی من یک حرفی زدم و یک دستوری از جانب من رسید، آنجا دیگر اختیارت برداشته می شود. در آنجایی که من یک چیزی گفتم دیگر اختیار نداری. اختیار. خب کسی نظیر این نداریم. جز هذا. هذا که دستش را گرفت و در یک بلندی [نشانش داد]. امیرالمومنین را بلند نکرد. دست شان را گرفت. این آستین هایشان آستین های گشاد بود. آستین ها افتاد و بازوی هردو دیده شد. آنجا هم عرض کردیم ولیّ امر معین کرد. بعد از من ولی امر کیست. اختیار دار این کشور و این امت کیست.
ببینید خیلی حرف اساسی بود. شاید اساسی ترین حرف بود. إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ هم همین بخش دوم از سخن است. پیامبر دوتا سخن فرمود. دقت کنید. دوتا سخن اصلی در خطبه غدیر فرموده. در غدیر نماز خواند و خطبه خواند. نماز و خطبه خواند. در آن خطبه دوتا حرف اصلی زده بود. این را دقت کنید. من هی تکرار کردم و تکرار می کنم. یکی فرمود مرجع شما بعد از من خاندان من هستند. مرجع دین شما. مرجع دین شما. مرجع دین شما بعد از من خاندان من اند. چه فرموده بود؟ عبارتش چه بود؟ إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی من در میان شما دو چیز گرانبها می گذارم. اگر به آنها چنگ بزنید هرگز گمراه نمی شوید. آنها راه شما را نشان می دهند.
متاسفانه بخش بزرگی از مسلمان ها اصحاب پیغمبر را جای خاندان پیغمبر گذاشتند. معلوم است؟ اصحاب را گذاشتند جای خاندان. من کتاب های فقهی اهل سنت را دیدم. چهارتا نظریه فقهی بود. یک نظریه فقهی [اینطور بود] چرا؟ چون خلیفه اول چنین کرده و چنین گفته. یک نظریه فقهی دوم بود چون خلیفه دوم گفته. یک نظریه فقهی سوم بود. چون خلیفه سوم کرده. یک نظریه چهارم بود چون خلیفه چهارم کرده.
پیغمبر چنین چیزی نگفته بود. فرمود إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ من دو چیز گرانبها گذاشتم. یکی کتاب خداست و دیگری عترت من است. اهل بیت من اند. اهل بیت را هم مشخص فرمود. کجا مشخص کرد؟ بارک الله در آیه تطهیر. [در آیه 33 سوره احزاب فرمود:] إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ یک کساء که یک چیزی مثل پتو است را روی سر خودش انداخت. حضرت صدیقه، امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین هم بودند. این حادثه در کجا اتفاق افتاد؟ در خانه ام سلمه اتفاق افتاد. ام سلمه خبر این را به عالم رساند. آنجا اتفاق افتاد که ایشان بتواند خبرش را به عالم برساند. ایشان خبر را رساند. مشخص کرد. اللّهُمَّ هولاءِ أهلی. اینها اهل بیت من اند. خب این مشخص شد. قرآن هم که معلوم است. دقت کنید. اینها بعد از من مرجع دین شما هستند.
در بخش دوم هم فرمود که ألَستَ أولی بِکُم مِن أنفُسکُم؟ آیا من ولی امر شما نیستم؟ گفتند بلی یا رسول الله. فرمود که مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ. این علی ولی اوست. این هم با کم و زیادش ده بار دیگر هم فرموده بود. حالا عددش را من عرض می کنم. نمی دانم. عَلیٌ وَلِیُّکُم بَعدی. عَلیٌ وَلِیُّکُم بَعدی. خب. این مال چه زمانی است؟ همه اش در این دوسال آخر است. حالا آیه هم که آیه است. سوره مائده است و در اواخر عمر پیامبر نازل شده. شاید در چند ماه آخر.
آن آیه را هم یک توضیح کوچکی عرض کنیم و برویم. [در آیه 67 سوره مائده] فرمود که: یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ ما از بس روضه هایی که خوانده می شود را شنیده ایم، روضه ها را بلد هستیم. اما این حرف ها را گاهی بیگاهی و سالی یکی دوبار می شنویم. اگر یک جایی بخواهیم آن را بگوییم، بلد نیستیم. آیه می فرماید که یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ ای پیامبر ما. ای پیامبر ما. می گویند هیچ بار نام پیامبر یا آن نام مقدس را نفرموده. همیشه یَا أَیُّهَا النَّبی و یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ فرموده. نام را گفته اندها. اما به صورت اینکه من دارم با شما صحبت می کنم می گویم آی علی، آی حسن؛ هیچ بار اینجوری نفرموده بودند. درمورد پیامبران دیگر فرموده. مثلا [در آیه 12 سوره مریم فرمود:] یَا یَحْیَى خُذِ الْکِتَابَ. مثلا. اما به ایشان نه.
یک چیز جالبی هم هست. قرآن یک بار به جان پیغمبر قسم خورده. خیلی است. خدای متعال به جان پیغمبر قسم خورده. [در آیه 72 سوره حجرات فرموده:] لَعَمْرُکَ قسم به عمر تو. حالا این ضمنی بود. یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ آنچه که پروردگار تو به تو تبلیغ کرده است را به مردم بگو. به مردم برسان. آن که گفته بودند چه بود؟ عرض کردم اگر یادتان باشد روز نهم یعنی روز عرفه دستور ولایت امیرالمومنین آمده بود. آیه نه ها. دستور. تو باید علی را به عنوان ولی امر مسلمان ها معرفی کنی. پیغمبر می ترسید. از چه کسی می ترسید؟ از اینهایی که همیشه صف اول پشت سرش به نماز می ایستادند. همان کسی که پشت سرش است بگوید پسرعمویش است. آن رفیقش هم بگوید پسرعمویش است. یک مرتبه همه جمعیت می گویند پسرعمو است. چرا؟ چون این قانون عربی است. یک بزرگ تر قبیله وقتی یک کسی را به عنوان جانشین خودش معین می کند، یا پسرش است، یا برادرش است. یا برادرزاده اش است.
تا می گوید پسرعمویت را معرفی کردی. خب طبق همان قواعد عربی است. بابا قواعد عربی نیست. من اصلا عرب نیستم. یادتان هست. فرمود أنا أوَّلُ المُسلِمین. من اولین مسلمانم. من مسلمانم. هی هم می کوشید اینها از عربیت دربیایند و مسلمان شوند. مثل ماها. ما اول ایرانی هستیم یا اول مسلمانیم؟ اول مسلمانیم. اگر [باشیم]. مردم آن حرفی که می گویند پسرعمویش است می فهمند. چون همه عرب اند. در آن همه جمعیت چند نفر مسلمان است؟ نمی دانیم. یک سلمان است. یک اباذر است.
اگر از سلمان بپرسی تو که هستی؟ می گوید من عبدالله هستم. پسر که هستی؟ مثلا پسر اسلامم. ایرانی بودنش یادش رفته. ابوذر چه؟ می گوید من هم عرب بودنم یادم رفته. چند تا از اینها داریم؟ کم. بقیه عرب اند تا مسلمان. بنابراین می ترسید. ببینید هیچ وقت هیچ پیامبری از اینکه بکشند و تکه تکه اش کنند نمی ترسد. اصلا نمی ترسد.
یادتان هست؟ آن آقای بزرگوار فرمود والله نترسیدم. ایشان کیست؟ یک نفر از پیروان ایشان است. یکی از پیروان امیرالمومنین و پیغمبر است. این گفته من والله نترسیدم. خودش چه؟ اصلا نمی دانم یعنی چه؟ اما از یک چیزی می ترسد. از اینکه تمام زحماتی که در طول بیست و سه سال کشیده، به یک آن، به یک آن ها؛ اگر می گفتند پسرعمویش است، به یک آن به باد می رفت. تمام زحمات.
می گفتند ایشان یک عرب است که برای ریاست آمده. بازی درآورده. حرف یزید. لعبت هاشم بالملک. همه همین را می گفتند. به یک آن. از این می ترسید. نهم دستور آمده بود. پیغمبر هی عقب انداخت. عقب انداخت. عقب انداخت. از ترس همان آقایانی که صف اول می ایستادند. البته در جنگ می رفتند عقب. می گویند در جنگ بهترین صف، صف اول است. البته در نماز جماعت هم بهترین صف، صف اول است. اما زحمت که ندارد. نماز جماعت که زحمت ندارد. در مقابل جنگ زحمتش کم است. فرمود که خدا تو را حفظ می کند. ببینید بارها پیغمبر دستور و فرمایشی فرموده بود و همه اینها به جنگ پیغمبر آمده بودند. مثل همین حج آخر عمر مبارک شان که رفته بود. در همین حج با ایشان جنگیدند. فحش دادند.
زندگی به سبک دختر رسول خدا(ص)
زندگی به سبک دختر رسول خدا(ص)
گروه آیین و اندیشه فرهنگ نیوز- مصطفی امیری: سیره و سبک زندگی معصومان، که بر اساس تعالیم دینی به عنوان اسوه و الگو به جامعه اسلامی معرفی شده اند می تواند در ارائه مدل و سبک زندگی شایسته برای همه مسلمانان،کارگشا و موثر باشد. در این میان، سیره و سبک زندگی حضرت فاطمه، یگانه دختر رسول خدا، در عرصه شخصی و در عرصه خانواده، که مبتنی بر تعالیم الهی و برگرفته از سنت رسول الله، می باشد؛ می تواند برای نسل امروز، بویژه زنان و دختران جامعه اسلامی، به عنوان الگوی معصوم و برتر، معرفی گردد. هر چند این قلم و این نوشتار، یارای وصف برترین زن عالم را ندارد، لکن از باب احترام و ادب، صحنه های از سبک زندگی فردی و سیره عبادی این بانوی گرامی را به مناسبت روز زن و ولادت ایشان، از منابع حدیثی اسلامی، به تصویر خواهد کشید، بلکه تاسی به زندگی این بانوی معصوم و حوریه انسیه و بهجت قلب پیامبر خاتم، چراغ راه زندگی باشد.
ولادت حضرت فاطمه
حضرت فاطمه زهرا در مکه و در خانه برترین پدر و مادر، چشم به جهان گشود. پیامبر مامور میشود به شکرانه این نعمت بزرگ در پیشگاه خداوند سبحان،سر تعظیم فرود آورد و نماز گذارد و قربانی نماید. (انا اعطیناک الکوثر،فصل لربک وانحر).نزول سوره کوثر و چنین تعابیر بلند مرتبه در حق فرزند دختر، آن هم در عصر جاهلیت که نه تنها زن از کمترین حقوق انسانی برخوردار نبود، بلکه تولد دختر، مایه ننگ و سرافکندگی بود و دختران زنده به گور می شدند، نشانگر جایگاه ارزشمند زن در مکتب اسلام است.
تربیت حضرت فاطمه در دامن وحی و والاترین مربی جهان آفرینش و عنایت الهی، از او شخصیتی آفرید با جسمی صبور و قلبی به لطافت باران، و در روزگار قحطی عاطفه برای فرزندان دختر، اما پدر گرامی ایشان،در وصف فرزند دختر،چنین می فرمود:
بهترین فرزندان شما، دختران اند[1]. و کسی که دختری داشته باشد و او را نیازارد و پسرانش را بر وی برتری ندهد، بر بهشت وارد میشود.[2]
فاطمه، آرامش بخش پیامبر
اینک و بعد از رحلت مادر، نوبت فاطمه است که روشنایی بخش چراغ زندگی خاندان وحی باشد. دست های کوچک فاطمه، شانه های پیامبر را نوازش می کند و پای مجروح پدر را که از آزار و اذیت های اهالی مکه،خونین می شد، مداوا می کند. و آنگاه هم که نمی توانست از پیامبر، در برابر طوفان حمله و اذیت های مشرکین مکه، حفاظت نماید، برای مظلومیت پیامبر، می گریست.[3]
رفتار حضرت فاطمه با پدر،چنان مهربانانه و نوازشگرانه بود که پیامبر به او نشان "ام ابیها"، داد. فاطمه در چشم پیامبر: آرامبخش و شادی قلب پیامبر (بهجة قلبی)،پاره تن (بضعة منی)نور چشم (نور عین)، میوه دل و جان پیامبر (ثمرة فوادی)، بود.
هر بار که بر پیامبر، وارد می شد، حضرت به او خوشامد می گفت و هر دو دست اش را می بوسید و او را در جای خود، می نشانید. از عایشه، در منابع حدیثی اهل سنت،چنین نقل شده است:
در حرف زدن کسی را شبیه تر از فاطمه به رسول خدا، ندیدم. هرگاه وارد می شد،پیامبر، بر می خاست و به سویش می رفت، او را می بوسید و به او خوشامد می گفت و دستانش را می گرفت و در جای خود، می نشانید.
و اما این ارتباط عاطفی و محبت آمیز بین پدر و فرزند،دوسویه بود. و می تواند الگویی برای نسل جوان امروز،باشد. عایشه در ادامه، چنین، نقل می کند:
و هرگاه پیامبر بر فاطمه وارد می شد، ایشان نیز از جای بر می خاست و به سویش می رفت، پیامبر را می بوسید و به او خوشامد می گفت و دستانش را می گرفت و در جای خود، می نشانید.[4]
جنس چادر حضرت فاطمه گاهی از جنس پشم[5] و گاهی نیز از پارچه حریر (حلة استبرق) بود. البته هدیه ای بود که همسر وی، حضرت علی، به او بخشیده بود.[6] اما در خانه و در محیط منزل، لباس رنگی می پوشید. (لبست ثیابا صبیغا).[7] و بر چشمانش سرمه می کشید.[8] از آنجا که پدر گرامی اش،حضرت محمد، همواره از عطر و خوش بویی ستایش میکرد، و می فرمود: بر محبوبیت آدمی، می افزاید. حضرت فاطمه نیز با تاسی از پدر، در نخستین شب ازدواج، در منزل و هنگام نماز، از عطر خوشبو، استفاده می نمود.[9] اما چنان بود که بوی خوش عطر را از نامحرم ولو نابینا، باشد، مخفی می کرد و چنین می فرمود: "اگر او مرا نمی بیند، من او را می بینم و او (شخص نابینا)،بوی مرا استشمام می کند".[10]
نقش نگین حضرت فاطمه
از پدر گرامی خویش، رسول مکرم اسلام، چنین نقل میفرمود: آن که نگین انگشترش، عقیق باشد، در خیر و نیکی است.[11]و خود نیز به تاسی از پدر،انگشتری عقیق از جنس نقره بر دست داشت.[12] که نقش نگین عقیق انگشتری حضرت فاطمه: "الله ولیّ عصمتی"،نقل شده است.[13]
رفتار فرزند حاکم اسلامی
به اقتضای زنانگی و استحباب مظاهر زینت برای زنان، حضرت فاطمه، نیز از این قاعده مستثنی نبود و دستبند،گوشواره و گردنبند، داشت اما وقتی وضعیت سخت اقتصادی عصر پیامبر و ندگی اصحاب صفه را مشاهده می نمود و از طرفی نیز به دلیل انتساب حضرت فاطمه به پیامبر، به عنوان حاکم جامعه اسلامی، ایجاب می نمود که فرزند حاکم اسلامی، رفتار دیگری داشته باشد، بی درنگ زینت های ظاهری را در راه خدا می بخشید و به فقراء هدیه می نمود.[14]
این گونه رفتارها،می تواند الگو و سرمشق فرزندان حاکمان و مسوولین جامعه اسلامی باشد که تلاش کنند، سطح زندگی و رفاه خویش را با طبقه متوسط جامعه اسلامی، همسو نمایند تا طعم زندگی فقراء جامعه را نیز درک کرده و همواره در جهت رفع مشکلات و کاستی های آنان، اقدام نمایند.
مهمان نوازی حضرت فاطمه
حضرت فاطمه و امیرالمومنین، آنچنان در مهمان نوازی و تکریم مهمان، پیش قدم بودند که در شان و حق ایشان، آیه ایثار، نازل گشت.[15] (یوثرون علی نفسهم ولو کان بهم خصاصه. سوره حشر،آیه 9). بویژه وقتی صله رحم، به مهمانی حضرت فاطمه، دعوت می شدند، حضرت ایشان، به عنوان مدیر خانه و بانوی منزل، سعی میفرموند، بهترین غذاها را از جمله گوشت، در سفره مهمانی، قرار دهند.[16]
غذاهای موردعلاقه حضرت فاطمه
غذاهای موردعلاقه حضرت فاطمه، از جمله: زیتون، شیر، مویز، گلابی، خرما،کاسنی، حریره و گوشت، نقل شده است. به فرموده امام صادق، سبزی موردعلاقه رسول خدا، امام علی و حضرت فاطمه، به ترتیب: کاسنی، ریحان و خرفه (الفرفخ و هی بقلة فاطمه)،بوده است که به فرموده امام صادق، و با کمال تاسف، به دلیل عناد بنی امیه با خاندان پیامبر (بغضا لنا و عدواه لفاطمة)، به سبزی نادانان، شهرت یافته بود.[17]
سیره عبادی حضرت فاطمه
عبادت و معنویت حضرت فاطمه، چنان می نمود که خداوند متعال، به وجود وی در مقابل فرشتگان الهی، مباهات و افتخار میکرد (کانت الزهراء کثیرة الخشیة من بارئها،بحیث یباهی بها الله امام الملائکة).[18] وقتی بر محراب نماز می ایستاد، همچون ستاره ای در آسمان برای ملائکه،می درخشید. در نیایش و دعا، جمله معروف از زبان فرزند گرامی ایشان، امام حسن مجتبی، همچون مرواریدی میدرخشد که الجار ثم الدار.[19]
حضرت فاطمه و ساکن بهشت
حضرت فاطمه، به تلاوت قرآن، عشق می ورزید و می فرمود: هر کس سوره های حدید، واقعه و الرحمن را بخواند و در آن تدبر و اندیشه کند، "ساکن فردوس"،خطاب میشود.[20] از همین انس حضرت فاطمه با قرآن بود که فضه، خادمه ایشان، تا بیست سال جز به قرآن، تکلم نمی کرد. و هرگاه با وی گفتگو می شد، جز به قرآن پاسخ نمی داد.[21]
تسبیح حضرت فاطمه
حضرت فاطمه، به امر و فرمان پدر، همواره به تسبیح معروف به تسبیح حضرت فاطمه، بعد از هر نماز و قبل از خواب، همت و ممارست، داشت.[22] این دعا و ذکر، چنان قرب و منزلت دارد که به عنوان مصداق قرآنی الذکر الکثیر (سوره احزاب،آیه 41) می باشد[23] و ائمه و پیشوایان معصوم، فرموده اند: ما، فرزندان خویش را به تسبیح حضرت فاطمه، امر می کنیم همانطور که به نماز امر می کنیم.[24]
ختم قرآن قبل از خواب
علاوه بر تسبیح حضرت فاطمه، از یادگارهای ایشان به شیعیان، نقل حدیث سفارش پیامبر به حضرت فاطمه است که به دختر گرامی شان، فرمودند: دخترم، نخواب،جز اینکه چند عمل را به جای آوری ... از جمله:
با تلاوت سه مرتبه سوره توحید قبل از خواب،گویی اینکه ختم قرآن، کرده اید و با گفتن تسبیحات اربعه، گویی اینکه حج و عمره، به جا آورده اید.[25]
حضرت فاطمه، به سفارش پیامبر، در مابین الطلوعین، بیدار بودند و معتقد بودند که روزی بندگان از فضل الهی در این ساعت (بین اذان صبح تا طلوع خورشید) تقسیم میشود و هرکسی در این ساعت، خواب باشد، از آن محروم می گردد.[26]
استجابت دعا در روز جمعه
حضرت فاطمه، به روز جمعه،اهمیت خاصی قائل بود. از فرزند گرامی ایشان، امام حسن مجتبی، نقل شده است: گاهی می دیدم مادرم، شب جمعه را در رکوع و سجود برای خداوند متعال، تا صبح به عبادت می ایستاد.[27] و درباره یکی از زمان های استجابت دعا،می فرمود:
از پیامبر شنیدم: در روز جمعه،وقتی است که در آن زمان، مسلمانی ازخداوند متعال،درخواستی را داشته باشد و خدواند آن را به اجابت نرساند. و آن زمان در روز جمعه، هنگامی است که نیمی از آفتاب برای غروب کردن در افق،فرو برود. پس از آن بود که بانو، از خدمتکارش میخواست هرگاه چنین لحظه ای فرا رسید، به وی اطلاع دهد تا وی به نیایش و دعا بپرازد.[28]
خانواده،کانون گرمی است که وجود فرزند به آن حلاوت و روشنی می بخشد. حضرت فاطمه چهار فرزند داشت. دو پسر (حسن و حسین) و دو دختر (زینب و ام کلثوم). در تربیت فرزند،از همان لحظات آغازین تولد فرزند،دقیق ترین دستورات اسلامی را به تاسی از گفتارهای پدر گرامی خویش،عمل می نمود. منابع اسلامی چنین نگاشته اند:
حضرت فاطمه،هرگاه صاحب فرزندی می شد، در گوش فرزند، اذان و اقامه می گفت و به سنت و دستور موکد اسلام،در روز هفتم برای فرزند در راه خدا،عقیقه می نمود. آنگاه سر نوزاد را می تراشید و به وزن موهای سر نوزاد، نقره یا طلا به فقراء می بخشید. و بخشی از گوشت قربانی عقیقه را به قابله ها می بخشید و با مهمانی دادن، دیگران را در شادی خویش،سهیم می نمود.[29]
به فرمان پیامبر،برای جلوگیری از آسیب های دیگران و چشم زخم، فرزندان خویش را به دعای تعلیمی پیامبر، (اعوذ بکلمات الله التامه من شر کل الشیطان و هامّة و من کل عین لامّة)، تعویذ می نمود.[30] گاهی اتفاق می افتاد که اگر فرزند، بیمار می گشت، برای بهبودی، او را نزد پیامبر برده و از وی طلب دعا میکرد.[31] و اگر بیماری، شدید می شد، برای شفای فرزند،نذر می کردند.[32] و چنین شد که سوره دهر،در حق ایشان و خاندان اهل بیت، نازل گردید.[33]
حضرت فاطمه در خانه، با بچه ها،بازی میکردند و گاهی از اشعار عبرت آموز، برای تربیت فرزند نیز سود می جستند. گاهی نیز، فرزندان خویش، حسن و حسین خردسال را به مسجد پیامبر،می فرستادند تا از همان کودکی با معنویت پیامبر،انس بگیرند، به سخنرانی پیامبر،گوش فرا داده و آنگاه در بازگشت به خانه،برای مادر، بازگو می کردند.[34]
حضرت فاطمه، هیچ امری را بر تربیت فرزند،مقدم نمی کرد و حتی در هنگام تزاحم امور منزل با نگهداری فرزند، امور منزل را وانهاده و به امر فرزند،همت می گماشتند.[35] این سیره و رفتار حضرت فاطمه،می تواند الگویی برای زنان امروز جامعه باشد که با اندک بهانه ای، امر خطیر و سرنوشت ساز تربیت فرزند را رها کرده و به امور دیگر،همت می گمارنند.
حضرت فاطمه و عدم تحمیل خواسته ها بر همسر
یکی از عوامل قوام، دوام و گرمی کانون خانواده، قانع بودن زن نسبت به وضعیت مالی و اقتصادی همسر و عدم تحمیل خواسته ها بیش از توان همسر است. پیامبر اکرم،این اصل اخلاقی را به دختر خویش، تعلیم داده بود. از این رو، درخواستی از علی علیه السلام، نمیکرد که بیش از توان او باشد و یا او را وادار به تکلف نماید. شاه بیت کلام حضرت فاطمه در زندگی مشترک و نگاه اقتصادی به کانوان خانواده،چنین بود:
یا علی، من از خدا حیا می کنم که آنچه در توان شما، نیست بر شما تحمیل کنم.[36]
حضرت فاطمه و کار در خارج از خانه
با تشکیل خانواده وزندگی مشترک، طبیعی است که کارها بین زن و مرد،تقسیم میشود. زندگی حضرت فاطمه و امام علی،نیز از این قاعده، مستثنی نبود. به فرمان پیامبر، امور داخل منزل به حضرت فاطمه و امور خارج از منزل به امام علی، سپرده شد. حضرت فاطمه به قدری از همنشینی بی مورد با نامحرمان، بیزار بود که وقتی این نوع تقسیم کار را از پیامبر، شنید، خوشحالی خویش را چنین ابراز نمود:
هیچ کس جز خداوند، میزان سرور و شادی ام را از اینکه رسول خدا مرا از هم دوشی و معاشرت با نامحرمان، معاف کرد، نمی داند.[37]
آشکار است وجود مبارک پیامبر،با توجه به شرایط مرد و زن و تفاوت های طبیعی روحی و جسمی، این گونه وظایف زندگی مشترک را بین مرد و زن،تقسیم کرد.
اصالت دادن به فعالیت در خانه همراه با رشد معنوی و علمی بانوان و زنان جامعه اسلامی، سنت فرخنده ای است که با ساختار روحی و جسمی زن و مرد نیز سازگار است. اما غرب با توجه به نگاه مادی گرایانه، حضور زن در محیط پرعاطفه و با محبت خانواده را سبک شمرده و همدوشی با مردان را یک ارزش تلقی می کند. گاه یک زن ساعت ها در محیط خارج از خانه و با تقسیم محبت با دیگران و با جسمی خسته و روحی درهم شکسته، به محیط خانه وارد میشود. پیامدهای ناگوار تماس ها و سرکار داشتن غیرضروروی زنان با نامحرمان که گوشه ای از آن را هر روز در صفحه حوادث روزنامه ها، نقش می بندد، را با چشمان خود می بینیم لکن شگفت آن است که باز نیز تجربه میشود.
آشکار است طرح این موارد،به معنای در خانه نشستن و عدم رشد و بالندگی زنان در عرصه های گوناگون علمی، نیست، بلکه هدف، تفاوت نهادن میان اصل و فرع وظیفه یک زن برای حفظ کانون خانواده به عنوان بهشتی کوچک برای تجدید قوای همسران و حراست از زیرساخت جامعه و پرورش و تربیت فرزندان شایسته می باشد.[38]
عناوین مرتبط
سیری در آسمان فاطمه(س) + اینفوگرافی
[1] . کلینی،الکافی،ج 5،ص 48.
[2] . مجلسی،بحارالانوار،ج 90ص 321.
[3] . فاطمه برترین بانوی اسلام،ص 90.
[4] . صحیح ابن حبان،ج 5،ص 403.
[5] . مجلسی،بحارالانوار،ج 43،ص 86.
[6] . الاصابه،ج 8،ص 270.
[7] . شیخ طوسی،الامالی، ص 401.
[8] . مجلسی،بحارالانوار، ج 21، ص 383.
[9] . سیدی، خاطر نازک گل،ص 19.
[10] . مجلسی،بحارالانوار،ج 43، ص 91.
[11] . حرعاملی، وسائل الشیعه،ج 5،ص 88.
[12] . مجلسی،بحارالانوار،ج 43، ص 9.
[13] . بحرانی،عوالم العلوم، ج 11،ص 65.
[14] . طبرسی،مکارم الاخلاق،ص 94-95.
[15] . وسائل الشیعه،ج 9، ص 462.
[16] . حمیری،قرب الاسناد،ص 325.
[17] . کلینی،الکافی،ج 6،ص 367.
[18] . شیخ صدوق،الامالی، ص 175.
[19] . اربلی،کشف الغمة،ج 2، ص 96.
[20] . سیوطی،الدر المنثور،ج 6،ص 140.
[21] . مجلسی،بحارالانوار، ج 43، ص 87.
[22] . شیخ صدوق،علل الشرایع، ج 2، ص 366.
[23] . روحانی،زندگانی حضرت زهرا،ص 987.
[24] . شیخ صدوق،ثواب الاعمال،ص 363.
[25] . شیخ الاسلامی،مسند فاطمه الزهراء،ص 173.
[26] . متقی هندی،کنز العمال،ج 15،ص 524.
[27] . اربلی،کشف الغمة،ج 2، ص 96.
[28] . طبری،دلائل الامامة،ص 71.
[29] . طبری،ذخائر العقبی، ص 118. مجلسی،بحارالانوار،ج 43،ص 255.
[30] . مجلسی،بحارالانوار،ج 60، ص 6.
[31] . بروجردی،جامع الاحادیث الشیعه،ج 15، ص 83.
[32] . حرعاملی، وسائل الشیعه،ج 23،ص 305.
[33] . امینی، الغدیر،ج 3، ص 107.
[34] . سیدی،خاطر نازک گل، ص 194.
[35] . طبری،ذخائر العقبی،ص 51.
[36] . کوفی،تفسیر فرات الکوفی، ص 83.
[37] . حمیری،قرب الاسناد،ص 52.
[38] . سیدی،خاطر نازک گل،ص 202.
مجموعه تصاویر سبک زندگی اسلامی
سبک زندگی اسلامی4/تصویری
سبک زندگی اسلامی4/تصویری
منبع:سایت احیاگرمعروف
برای نمایش تمام تصاویر برروی تصویربالاکلیک کنید
آیت‌الله بهجت: چله گناه نکردن بگیرید
آیت‌الله بهجت: چله گناه نکردن بگیرید
.jpg)
برای این آمادگی باید مقدماتی فراهم شود. اولین آن، معرفت به محرم و صاحب محرم است. باید به تفکر و مطالعه بیشتر در این زمینه‌ها پرداخت، تا به واسطه اندیشیدن در معارف عاشورا و حضرت سید‌الشهدا(ع) و شهدای کربلا و نیز بهره‌مندی از کتب معتبر بزرگان و علما، کسب معرفت نمود. تا وقتی که این معرفت وجود نداشته باشد، آدمی خود را آنچنان که در شأن محرم و صاحب آن است آماده نمی‌کند.
چه باید کرد؟
۱- مداقه و مطالعه و تفکر بیشتر در مقام و منزلت حضرت ابا عبدالله(ع) و شهدای کربلا.
۲- تفکر و مطالعه در زمینه اهداف، رسالت ها و پیامدهای عاشورا و درس های جاویدان آن.
۳- برداشتن ختم روزانه زیارت عاشورا (تا روز عاشورا هر روز زیارت عاشورا را بخوانیم و در مضامین بلند آن تفکر و مداقه کنیم).
۴- دعا و توسل به اهلبیت(ع) در مورد عنایت ویژه ایشان در عزاداری کردن خالصانه، با معرفت و مناسب شأن اهلبیت (ع).
۵- مراقبت اعضا و جوارح و بلکه روح و قلب از آلوده نشدن به گناهان و حتی مکروهات.
چرا که تمام اعضا و جوارح آدمی باید عزادار شود و همانطور که برای یک مهمانی مهم خود را از آلودگی ها پاک می کنیم برای ورود به محرم نیز باید روح و جسم خود را از آلودگی گناهان پاک کنیم. زبانی که می خواهد نام و مصیبت و منقبت آن حضرت بر آن جاری شود باید از آلودگی ناسزا گویی و دروغ و غیبت و تهمت و ... پاک باشد.
حنجره ای که می خواهد به ذکر مصائب آن حضرت بپردازد باید از آهنگ های لغو حرف‌های بیهوده پاک باشد. دستی که می‌خواهد سینه بزند باید از اعمال حرام دور باشد. پایی که می‌خواهد وارد مجلس والا مقام آن حضرت شود باید از راه های حرام و ناشایست دور باشد. صد البته که خود اهلبیت(ع) نیز وقتی کسی همت به ترک گناه کند و از ایشان کمک بخواهد، به او کمک می‌کنند. این از جسم و اما روح که مرتبه ای بالاتر دارد. پس باید قلب و روح خود را برای محرم آماده کرد و آن را از حب گناه، ریا، حسادت، کینه و دیگر ناخالصی‌ها پاک کرد.
آیت‌الله بهجت: چله گناه نکردن بگیرید
از آیت الله العظمی محمدتقی بهجت در خصوص اسقبال از محرم نقل است: چهل روز مانده به محرم، چله گناه نکردن بگیرید تا سوز دل و اشک چشمانتان برای سید الشهدا(ع) فراوان گـردد.
اما در این میان، عده‌ای نیز آماده می‌شوند تا طبق سنت هر ساله در برپایی هیئات و تکایا و دسته‌های عزاداری قدم بردارند و به نوبه خودشان، سهمی در اوج گیری این شور عظیم داشته باشند.
منبع:خبرنامه دانشجویان ایران